سهراب صالحیان صبح پنجشنبه هفته گذشته، با یكی از همكاران ورزش‌دوست قرار دویدن در یكی از پارك‌های پایتخت را گذاشتیم. همكار عزیز به گفته خودش، به بسیاری از همكاران دیگر پیشنهاد كرد كه در این برنامه همراه ما باشند، اما نتیجه این بود كه تنها یك نفر دیگر از همكاران با ما همراه شد. اما چرا با اینكه بسیاری از ما از مواهب ورزش مانند تاثیر آن بر سلامت جسم و روان آگاهیم، ورزش كردن برای‌مان بسیار سخت است؟ تا آنجا كه ترجیح می‌دهیم به همكاری كه پیشنهاد دویدن صبح روز پنجشنبه را می‌دهد پوزخندی زده و زیر لب بگوییم: «برو بابا دلت خوشه!» متاسفانه انجام دادن یك فعالیت به صورت مستمر و گنجاندن آن در برنامه روزمره، هرقدر هم كوتاه باشد كار ساده‌ای نیست. برای آنكه فعالیتی برای‌مان به صورت روزمره درآید، نیاز است تا نه تنها به آن فعالیت و تاثیر آن باور پیدا كنیم بلكه انجام آن به اندازه كافی برای‌مان در دسترس و ساده باشد تا در رسیدگی به امورات دیگر زندگی دچار مشكل نشویم. اگر با ورزش كردن در خانه مشكلی نداریم، یكی از بهترین راه‌ها برای انجام مستمر ورزش، ورزش‌های خانگی است كه به فضا و تجهیزات كم و حداقلی نیازمند هستند. می‌توان با جست‌وجویی در یوتیوب یا دانلود یكی از بسته‌های ویدیویی كمپانی امریكایی Beachbody از سایت‌های فارسی، ورزشی كه مناسب خلق و خو و اهداف‌مان است را انتخاب كنیم و هر زمان از روز كه فرصت داشتیم آنها را انجام دهیم. این ویدیوها معمولا همراه با برنامه هفتگی هستند و طول زمان هر ویدیو نیز از 20 دقیقه تا 45 دقیقه متغیر است. این خصوصیات آنها انتخابی هوشمندانه برای زندگی كارمندی و پرمشغله است. اما ورزش كردن در خانه با وجود آنكه بسیار در دسترس است موردپسند همه نیست، مثلا تعدادی از دوستانم از نظر روانی آماده ورزش در محیط بسته خانه نبودند. برای این دسته از افراد اگر هم قرار است در فضای بسته ورزش كنند، راحت‌ترین گزینه باشگاه‌های بدنسازی هستند. در حال حاضر در بسیاری از محله‌ها باشگاه‌های بدنسازی تاسیس شده‌اند، اما شاید دلیل آنكه همه افراد جذب باشگاه بدنسازی نمی‌شوند، از جمله خود من، این است كه فضای آن یا هدفی كه آن را تبلیغ می‌كند باب میل همه نیست. داشتن بدنی عضلانی یا ورزش كردن در محیطی پر از ابزار آلات فولادین، نوعی سنگینی دارد كه با روحیات هر فردی جور در نمی‌آید. متاسفانه در حال حاضر باشگاه‌های دیگر چون یوگا، اسپینینگ، پیلاتس و... كه می‌توانند افراد با روحیات مختلف را جذب كنند به اندازه باشگاه‌های بدنسازی فراگیر نشده‌اند یا به دلیل پاندمی تعطیل هستند. برای كسانی كه طرفدار ورزش كردن در محیط بیرون هستند كه اتفاقا از فرح‌بخشی خاصی هم برخوردار است، ساده‌ترین گزینه می‌تواند دویدن در پارك محله در شهرها یا دویدن در طبیعت برای مناطق خارج شهر باشد. حس پس از دویدن، آن‌قدر دلچسب هست كه باور ما به این ورزش را شكل دهد و فقط می‌ماند محیطی كه به سادگی بتوانیم برای دویدن به آن دسترسی داشته باشیم. چند روز پیش دوستی كه در لندن زندگی می‌كند و سال‌هاست به‌طور منظم می‌دود، از وجود پارك‌های زیاد و مناسب دویدن در این شهر صحبت می‌كرد. او وجود این پارك‌ها و آدم‌های زیادی كه در آنها مشغول دویدن هستند را یكی از مهم‌ترین انگیزه‌هایش برای استمرار این فعالیت می‌دانست. شاید در شهر‌های ما تعداد پارك‌های مناسب دویدن كم باشد اما به هر حال اگر هدف، تمرین خاصی نباشد، می‌توان در پارك محله هم كمی دوید. درنهایت باید گفت مستمر انجام دادن یك فعالیت كار ساده‌ای نیست و لازم است نه تنها به آن فعالیت باور داشت بلكه تا حد امكان آن را برای خود ساده كرد. تجربه من این است كه باور داشتن به تاثیر ورزش، خود به خود و با انتخاب ورزشی كه در راستای اهداف‌مان باشد و همچنین با دریافت مواهب ورزش از جمله حال خوب و تناسب بدن به دست خواهد آمد. نكته بعدی آسان‌تر كردن انجام آن برای خود است كه بخشی از آن به وجود امكانات در اطراف محل زندگی هر شخص و بخش دیگر به در دسترس‌پذیر بودن آن ورزش با توجه به برنامه روزمره‌مان بستگی دارد.
نظرات